Qualifact Instytut Szkoleń

Aktualności dotyczące szkoleń i świata biznesu

Kapitał ludzki a dochody i sytuacja na rynku pracy osób fizycznych

Theodore Schultz, noblista w dziedzinie ekonomii, zdefiniował kapitał ludzki jako zasób wiedzy i umiejętności, zdrowia, energii witalnej zawarty w społeczeństwie. Umiejętności i wiedza są formą kapitału, który w całym cyklu życia zapewnia wysoką stopę zwrotu. Osoby lepiej wykształcone osiągają wyższe dochody, mogą liczyć na lepszą pracę oraz rzadziej rejestrują się jako bezrobotni.

W USA średni dochód roczny rodzin, w których główny żywiciel nie ma nawet średniego wykształcenia, wynosi tylko 39 tys. USD, w przypadku gdy ma wykształcenie średnie 57 tys. USD, a przy wykształceniu wyższym aż 190 tys. USD [FED, 2017].

W Polsce różnice w dochodach są mniejsze, ale również znaczące – dochód miesięczny netto przypadający na 1 osobę w gospodarstwie domowym, w którym główny żywiciel ma wykształcenie mniej niż średnie, wynosi 1312 zł, przy wykształceniu średnim 1785 zł, a przy wykształceniu wyższym 2366 zł [GUS, 2020].

Najnowsze dane OECD pokazują [zob. tab. 1], że osoby z wyższym wykształceniem mogą liczyć w Polsce na dochody średnio o 55% wyższe niż osoby z wykształceniem średnim.

 

Tabela 1. Relacja dochodów osób z wykształceniem wyższym do dochodów z wykształceniem średnim, 2018

Kraj

Wykształcenie wyższe

[wykształcenie średnie =100]

Licencjat

[wykształcenie średnie =100]

Magister, doktor

[wykształcenie średnie =100]

USA

171

166

221

Niemcy

161

162

175

Czechy

158

128

166

Irlandia

157

157

181

Polska

155

141

159

Hiszpania

148

142

174

Austria

148

101

175

Niderlandy

147

130

173

Francja

146

136

184

Szwajcaria

145

132

158

Kanada

139

145

177

Belgia

139

124

162

Grecja

138

132

170

Wielka Brytania

137

132

157

Dania

124

113

147

Szwecja

122

112

143

Norwegia

118

106

134

Źródło: OECD (2020), Education at a glance.

Osoby posiadające wyższe wykształcenie częściej znajdują zatrudnienie niż ludzie z wykształceniem średnim lub mniej niż średnim [zob. tab. 2].  W Polsce stopa zatrudnienia wśród osób z wyższym wykształceniem wynosi 89%, prze wykształceniu średnim spada do 71%, a przy wykształceniu mniej niż średnim do zaledwie 45%.

Tabela 2. Stopa zatrudnienia osób z różnym poziomem wykształcenia (w wieku 25-64), 2019

Kraj

Wykształcenie mniej niż średnie

Wykształcenie

średnie

Wykształcenie

wyższe

Austria

56

78

86

Belgia

47

75

86

Czechy

55

84

87

Dania

61

82

88

Francja

53

73

90

Grecja

52

62

76

Hiszpania

59

72

82

Irlandia

53

77

86

Kanada

56

75

83

Niderlandy

63

82

90

Niemcy

62

83

89

Norwegia

62

81

89

Polska

45

71

89

Szwajcaria

69

82

89

Szwecja

67

86

90

USA

56

71

83

Wielka Brytania

65

81

87

Źródło: OECD (2020), Education at a glance.

Osoby z wyższym wykształceniem rzadziej są bezrobotne niż ludzie z wykształceniem średnim lub mniej niż średnim [zob. tab. 3].  W Polsce stopa bezrobocia wśród osób z wyższym wykształceniem wynosi tylko 3%, przy wykształceniu średnim rośnie do 4%, a przy wykształceniu mniej niż średnim skacze do 13%.

Tabela 3. Stopa bezrobocia osób z różnym poziomem wykształcenia (w wieku 25-64), 2019

Kraj

Wykształcenie mniej niż średnie

Wykształcenie średnie

Wykształcenie wyższe

Austria

15

4

4

Belgia

17

6

4

Czechy

13

2

1

Dania

10

6

7

Francja

24

11

6

Grecja

30

26

19

Hiszpania

23

17

12

Irlandia

11

8

4

Kanada

12

7

5

Niderlandy

7

3

2

Niemcy

12

3

3

Norwegia

8

3

3

Polska

13

4

3

Szwajcaria

10

5

4

Szwecja

17

5

4

USA

10

6

2

Wielka Brytania

7

3

2

Źródło: OECD (2020), Education at a glance.

Podsumowanie

Inwestycje w kapitał ludzki przekładają się na wyższy standard życia – większe są dochody i wydatki. Wraz z osiąganym kolejnym poziomem wykształcenia rośnie prawdopodobieństwo zatrudnienia, a maleje prawdopodobieństwo bycia bezrobotnym. Kapitał ludzki można powiększać zarówno przez  typowe kształcenie w szkołach i na uniwersytetach, jak i przez kursy i szkolenia.

Bibliografia

Barro R. (2001), Human Capital and Growth, “American Economic Review”, Papers and Proceedings, 91, 2.

Becker G. (1962), Investment in human capital: a theoretical analysis, “Journal of Political Economy”, Vol. 70, 5.

Domański S. (1993), Kapitał ludzki i wzrost gospodarczy, PWN, Warszawa.

Gemmell N. (1996), Evaluating the Impacts of Human Capital Stocks and Accumulation on Economic Growth: Some New Evidence, “Oxford Bulletin of Economics and Statistics”, 58, 1.

Goldin C. (2001), The Human Capital Century and American Leadership: Virtues of the Past, NBER Working Paper, No. 8239, April.

Londal S., Field S., Girouard N. (2002), Investment in human capital through post-compulsory education and training: selected efficiency and equity aspects, OECD,  Economic Department Working Paper no. 333.

Mincer J. (1997), The Production of Human Capital and the Life Cycle of Earnings: Variations on a Theme, “Journal of Labor Economics”, Vol. 15, No.1.

OECD (2020), Education at a glance 2020.

Schultz T. (1961), Investment in human capital, “American Economic Review”, Vol. 51.

Szczepaniec. M. (2008), Kapitał ludzki jako kluczowe źródło bogactwa [w]: Stymulowanie rozwoju społeczno-gospodarczego, red. Kulawczuk P., Kwella E., Fundacja Rozwoju UG.

Temple J. (1999), A Positive Effect of Human Capital on Growth, “Economics Letters”, 65, 1.

Weiss A. (1995), Human Capital vs. Signalling Explanations of Wages, “Journal of Economic Perspectives”, 9, 4.

Autor: MS

Kapitał ludzki a przedsiębiorczość

Teoria kapitału ludzkiego stworzona przez Schultza (1961) i Beckera (1962), zakłada, że dochody oraz wydajność pracy zależą od zasobów wiedzy i umiejętności zdobytych w ramach formalnego kształcenia i innych inwestycji w kapitał ludzki (chodzi m.in. o różnego rodzaju kursy, szkolenia w miejscu pracy, doświadczenia zawodowe, dostęp do informacji itp.).

Wyniki dotychczasowych badań empirycznych potwierdzają założenia teorii odnośnie pozytywnego wpływu kapitału ludzkiego na wyniki przedsiębiorstw [zob. tab. 1].

 

Tabela 1. Najważniejsze projekty badawcze, w których potwierdzono pozytywny wpływ kapitału ludzkiego na wyniki MSP (mikro, małych i średnich przedsiębiorstw)

Autorzy

Próba

Zmienne niezależne

Zmienne

zależne

Zależności między zmiennymi

Fairlie i Robb (2007)

Właściciele firm,

n=34 179, USA

Kapitał ludzki (4)

Zyski

Zatrudnienie

Sprzedaż

+

+

+

Kangasharju i Pekkala (2001)

Samozatrudnieni,

n=13808, Finlandia

Kapitał ludzki

Przetrwanie

Sprzedaż

+

+

Brüderl, Preisendörfer (1998)

Firmy z Monachium i Górnej Bawarii,

n=1710, Niemcy

Kapitał ludzki (5)

Przetrwanie

+

Bosma, van Praag, Thurik, de Wit (2004)

Firmy, które zaczęły działalność w 1994 r.,

n= 896, Holandia

Kapitał ludzki (7)

Zyski

Zatrudnienie

Przetrwanie

+

+

+

Coleman (2007)

Firmy prowadzone przez kobiety, n=605, USA

Kapitał ludzki (4)

Zyski

+

Honig i Davidsson (2000)

Nowe firmy, n=452,

Szwecja

Kapitał ludzki (4)

Przetrwanie

+

Davidsson i Honig (2003)

Nowe firmy , n=380,

Szwecja

Kapitał ludzki (3)

Uruchomienie działalności

+

Źródło: opracowanie własne na podstawie studiów literatury naukowej.

Pozytywny wpływ kapitału ludzkiego na wyniki firm (w szczególności nowych przedsięwzięć biznesowych) został odnotowany także w badaniach następujących autorów: Boone i Van Witteloostuijn (1996), Gimeno, Folta, Cooper i Yoo (1997), Pennings, Lee i Van Witteloostuijn (1998), Cooke i Wills (1999).

Zgodnie z wynikami badań polskich autorów [Szczepaniec, Kulawczuk, Jurkiewicz, 2011] przedsiębiorcy z wyższym wykształceniem relatywnie częściej (na tle pozostałych grup) deklarowali: zrealizowane inwestycje w ostatnim roku, wprowadzanie innowacji, korzystanie z lokat, prowadzenie eksportu / importu [zob. tab. 2.]. Zależności te były istotne statystycznie.

Tabela 2. Wykształcenie przedsiębiorcy a zachowania gospodarcze, 2011

Zachowania gospodarcze

Wykształcenie przedsiębiorcy

χ2

V

p

Podstawowe i zawodowe

Średnie

Wyższe

Inwestycje w ostatnim roku

36,2%

37,1%

46,1%

12,7

0,09

0,002

Wprowadzanie innowacji

20,3%

18,7%

25,3%

8,7

0,08

0,013

Korzystanie z lokat

10,1%

18,0%

24,5%

18,6

0,11

0,000

Eksport / import

2,9%

5,9%

11,0%

16,9

0,11

0,000

Źródło: opracowanie własne na podstawie badań ankietowych (n=1469).

Przedsiębiorcy z wyższym wykształceniem relatywnie częściej podejmowali decyzje w oparciu o własną wiedzę uzupełnioną o badania rynku (WPZ: 44,2%, WŚ: 56,3% i WW: 64,6%), a także w oparciu o modele matematyczne (WPZ: 7,2%, WŚ: 7,4% i WW: 11,1%). Osoby najsłabiej wykształcone podejmowały decyzje relatywnie częściej na zasadzie intuicji i swojego doświadczenia (WPZ: 48,6%, WŚ: 36,3% i WW: 24,3%).

Przedsiębiorcy z wyższym wykształceniem relatywnie częściej (na tle pozostałych grup) deklarowali: wzrost obrotów, wzrost zysków i brak problemów z płynnością. Rzadziej natomiast wspominali o spadku obrotów i spadku zysków [zob. tab. 3].

Tabela 3. Wykształcenie przedsiębiorcy a wyniki finansowe, 2011

Wyniki finansowe

Wykształcenie przedsiębiorcy

χ2

V

p

Podstawowe i zawodowe

Średnie

Wyższe

Wzrost obrotów

10,9%

14,3%

19,9%

19,1

0,08

0,001

Spadek obrotów

24,6%

23,8%

16,7%

Wzrost zysków

8,0%

14,5%

18,6%

22,4

0,09

0,000

Spadek zysków

33,3%

26,0%

19,5%

Problemy z płynnością

31,9%

38,3%

27,9%

16,1

0,10

0,000

Źródło: opracowanie własne na podstawie badań ankietowych (n=1469).

Kariera od pucybuta do milionera to już przeszłość. Obecnie przedsiębiorcy są lepiej wykształceni niż pracownicy etatowi. W Polsce wskaźniki kapitału ludzkiego w grupie przedsiębiorców są wyższe niż w populacji generalnej. Wg badań autorów [Szczepaniec, Kulawczuk, Jurkiewicz, 2015] 55,9% przedsiębiorców miało wykształcenie wyższe, a 38,2% wykształcenie średnie. Wraz ze wzrostem skali działalności (mierzonej liczbą zatrudnionych) zwiększał się odsetek osób z wyższym wykształceniem – z 55,2% w firmach mikro, do 88,0% w firmach średnich.

Podsumowanie

Kapitał ludzki (ucieleśniony w osobie właściciela firmy) ma duży wpływ na powstanie, rozwój i powiększanie działalności przedsiębiorstw. Firmy prowadzone przez osoby z wyższym wykształceniem mają lepsze wyniki finansowe (wyższe obroty i zyski), a także większą zdolność przetrwania na rynku, niż podmioty prowadzone przez osoby, które wcześniej zakończyły edukację.

Kapitał ludzki można powiększać nie tylko przez typowe kształcenie w szkołach i na uniwersytetach, ale także przez kursy i szkolenia.

Bibliografia

Becker G. (1962), Investment in human capital: a theoretical analysis, “Journal of Political Economy”, Vol. 70, 5.

Boone C., Van Witteloostuijn A. (1996), Industry Competition and Firm Human Capital, “Small Business Economics”, 8, (5).

Bosma N., van Praag M., Thurik R., de Wit G. (2004), The Value of Human and Social Capital Investments for the Business Performance of Startups, “Small Business Economics”, 23.

Cooke P., Wills D. (1999), Small Firms, Social Capital and the Enhancement of Business Performance through Innovation Programmes, “Small Business Economics”, 13, (3).

Fairlie R., Robb A. (2007), Families, Human Capital, and Small Business: Evidence from the Characteristics of Business Owners Survey, “Industrial and Labor Relations Review”, Vol. 60, No. 2, January.

Kangasharju A., Pekkala S. (2001), The Role of Education in Self-Employment Success, University of Kent, Department of Economics, “Studies in Economics”, 0116.

Gimeno, J., Folta T., Cooper A., Yoo C. (1997), Survival of the Fittest?: Entrepreneurial Human Capital and the Persistence of Underperforming Firms, “Administrative Science Quarterly”, 42, (4).

Pennings J., Lee K., Van Witteloostuijn A. (1998), Human Capital, Social Capital, and Firm Dissolution, “Academy of Management Journal”, 41, (4).

Schultz T. (1961), Investment in human capital, “American Economic Review”, Vol. 51.

Szczepaniec M., Kulawczuk P., Jurkiewicz T. (2021), Finanse behawioralne mikro, małych i średnich przedsiębiorstw. Jak unikać błędów w biznesie i podejmować optymalne decyzje?, Wyd. UG, Gdańsk 2021.

Autor: MS